woensdag 10 mei 2017, 21:26:04 uur

D e gemeente Heerlen gooit het laatste
kroonjuweel dat men nog heeft op de
brandstapel. Zevenhonderdvijftig bomen
worden gerooid. Daarna volgen er nog
meer.
In vele tranches.
Heerlen en de Parkstad willen van
de bomen af. Het onderhoud is te duur.
Hout is mooi, maar steen goedkoop.

De bomen zelf zijn nog prima in orde. Ze
zijn mooi, uiterst waardevol, staan er
soms al tweehonderd jaar, sterk
beeldbepalend, kerngezond, en een
sieraad voor wijk, buurt, stad, volk,
alles en iedereen. Ze duwen soms de
plavuizen op maar dat is alles. Ze
maken geen leidingen stuk en geven geen
overlast.
Ze zijn een sieraad van het gezonde
leven. Dat verdwijnt nu spoorslags.

Het gemeentebestuur spreekt dat allemaal
tegen. Het enige raadslid dat melding
van de enorme kaalslag maakt is Roel
Leers op zijn eigen site. De overige
46.000 inwoners van Heerlen en Parkstad
(Oostelijke Mijnstreek) horen en weten
nergens van. Ineens staat de
bomenrooimachine voor hun deur. Het volk
is machteloos. Zoals het altijd is
geweest. Gelatenheid. Verslagenheid.
Inerte apathie. Men laat zich gewillig
naar de slachtbank voeren.

Heerlen heeft geen geld. Alle geld gaat
op aan stationsgebouw het Maankwartier.
Daar is geen belangstelling voor.
Provincie en
Rijk betalen niet meer mee. De
gemeentelijke zorg en ondersteuning voor
drugsverlaafden, gebrekkigen, zieken,
bejaarden,
werklozen, arbeidsongeschikten,
leeglopende scholen (inclusief de
Hogeschool), winkels, straten, buurten,
kantoren inrichtingen en instellingen
brengt de stad aan de rand van de
afgrond.

Het tractement van de burgemeester gaat
achteruit. Er zijn teveel wethouders en
gemeenteraadsleden, ambtenaren en
diensten. Landgraaf wil niet bij
Heerlen. De minister en de Kamer staan
de fusie niet toe. Nergens is de
bevolkingskrimp in Nederland zo sterk
als in Heerlen. De jeugd trekt weg. Het
stadscentrum is brandgevaarlijk. Een
hele kantorenwand moet snel hoognodig
worden gesloopt. Sportvoorzieningen in
de stad zijn ontmanteld. In sommige
wijken (Fossielenerf) is een avondklok
ingesteld.

Alle plannen die Heerlen de afgelopen
dertig jaar heeft gemaakt gingen niet
door. Heerlen kwam dagelijks op de
voorpagina's van alle landelijke kranten
terecht. Hoeren werden vermoord in de
stationstunnel. Winkeliers sloten de
tent om de junks buiten de deur te
houden. Overal werden camera's
opgehangen. De mijnen gingen dicht. De
stad stortte zich tomeloos in verval.
Uitkeringen uit het
herstructurereingsfonds vervielen. Het
bestuur werd keer op keer opnieuw
onderworpen aan integriteits-
onderzoeken.

De stad Heerlen, een toekomstige witte
vlek op de kaart, heeft geen goede
vooruitzichten. Het centrum wordt alleen
nog af en toe beheerst door schrille
schelle snoeiharde
losgeslagen jeugdfeesten. God en
iedereen blijken Heerlen nu in versneld
tempo te verlaten.

Een stad die
niet voor zijn bomen zorgt, zorgt
niet voor zijn mensen.


Jules Zollner.